Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
biabır — sif. <fars.> Abırsız. Biabır etmək (eləmək, eyləmək) – abırdan salmaq, rüsvay etmək, adını ləkələmək. <Kərim:> <Süleyman bəy> mənim bacımı biabır eləyib, mən də onun qarnını balıq qarnı kimi cırıb, bağırsaqlarını ayağına… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fəzih — ə. biabır olmuş, rüsvay olmuş … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
abır — is. <fars.> 1. Həya, heysiyyət, şərəf, hörmət, qədir qiymət. <Zibeydə:> Axır mənim də özümə görə adım, abrım var! M. F. A.. <Gövhər:> İndiyədək abır, ismət saxladıb məni. . N. V.. <Birisi:> Məgər mən öz abrımdan keçib… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rüsva(y) — is. 1. Biabır olma, abırsızlıq, heysiyyətdən düşmə, abırdan düşmə. Nə çəmən cümlə cahandır məni rüsvayə qəfəs. S. Ə. Ş.. // klas. Bu sözlə bağlı olan birləşmələrin birinci tərkib hissəsi; məs.: rüsvayi dünya, rüsvayi eşq, rüsvayi xəlq. Axır elə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
beyüzm — (Ağdam, Gəncə, Şuşa) hörmətsiz, biabır ◊ Beyüzm eləməx’ (Gəncə) – hörmətsiz etmək, biabır etmək. – Durduğu yerdə zalım oğlu özünü beyüzm elədi qoydu ora. Beyüzm olmax (Şuşa) – hörmətsiz olmaq, biabır olmaq. – Onun yanında da beyüzm oldum … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
bəsrət — (Cəbrayıl) biabır, abırsız ◊ Bəsrət eləməx’ (Cəbrayıl) – biabır etmək, hörmətsiz etmək. – Səni bəsrət elərəm … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ad — is. 1. Doğulduğu zaman adama verilən şəxsi isim. Ad və soyad. Ad qoymaq. Adın nədir? Adını söyləmək. – Sən öləsən, Xanmirzə bəyin adını verən kimi, qoçaqlar o saat qalxdılar. N. V.. // Ləqəb, təxəllüs. 2. Şöhrət. <Elmar:> Siz qızları ad… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağız — 1. is. 1. İnsan və heyvanların üzlərinin alt tərəfində, alt və üst çənələri arasında yerləşən, yeyib içməyə və səs çıxarmağa məxsus üzv. Ağzını yaxalamaq. Ağzı ilə nəfəs almaq. Ağzı acı dadmaq. Dişsiz ağız. Ağız boşluğu. Ağız suyu – insan və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bihörmət — sif. və zərf <fars. bi. . . və ər. hürmət> Hörmətsiz. <Səadət xanım:> Bağışlayın, əgər məndən bihörmət iş baş vermişsə, üzr istəyirəm. . . M. C.. Bihörmət etmək – hörmətdən salmaq, biabır etmək, alçaltmaq. <Bədircahan bəyim:> A… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bədnam — sif. <fars.> Pislikdə adı çıxmış, adı ləkəli, pis ad qazanmış; rüsvayçı, biabırçı. Çaqqal var ki, gödən çıxardar, qurdun adı bədnamdır. (Ata. sözü). Bədnam etmək (eləmək) – rüsvay etmək, biabır etmək. Çün Nəsiminin muradı sənsən, ey… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
